Paardrijtrektochten in Frankrijk hebben een lange traditie en terecht. Het land is doorspekt met ruiterpaden (randonées), landweggetjes, rivieren om door te waden en de paarden te laten drinken en weilanden waardoor men kan rijden, stoppen voor een picknick en de paarden laten rollen. Onderweg soms hoge viaducten waar u met de paarden overheen rijdt, maar ook kleine Franse dorpjes. De Loire heeft vele kastelen en de Provence met de lavendervelden heeft menig schilder geïnspireerd. Rijden over de stranden van Normandië naar de baai van Mont Saint Michel s betoverend. De Vienne is een verrukkelijk gebied om te rijden en ook hier heeft Paardenpas trektochten. De Camargue met zijn wilde paarden. In de Elzas rijdt u door de wijngaarden. De Dordogne met alle landelijke ruimte en kruiden die loskomen bij het stappen van de paarden. Het is een Bourgondisch land, genieten op alle fronten, zeker ook culinair. De Franse cuisine is befaamd, evenals de wijnen uit Bordeaux.
Frankrijk staat bekend om de Selle Français, een paardenras dat tevens te zien is bij de fameuze nationale rijdschool de Cadre Noir in Saumur en waarvan Paardenpas zelfs een trektocht er naar toe heeft. Het stamboek van dit ras ontstond toen kort na de Tweede Wereldoorlog de betekenis van het paard voor de tractie in de landbouw sterk terugliep. De Franse regering besloot meerdere regionale stamboeken te verenigen in een groter nationaal stamboek, om zo een brede basis te scheppen voor de fokkerij van een rijpaard dat geschikt is voor de sport. Het stamboek werd opgericht in 1958. De fokkers in Normandië waren de eersten die begonnen waren hun landbouwpaarden te veredelen met hoger in het bloed staande hengsten. De Anglo-Normandiër was dan ook een van de grondstenen van het ras. Veredeld werd met onder andere Anglo-Arabier en een klein percentage Engelse volbloed. Regionale rassen die aan de basis stonden waren Charolais, Corlay, Vendee, Anjou, Ain, en Ardenner. Frankrijk heeft wat betreft het fokken en veredelen van paarden een lange traditie, die terug te volgen is tot 1665 toen het eerste stamboek daar werd opgericht. Deze voorliefde voor de paardenfokkerij leidde uiteindelijk tot de Haras Nationaux, hetgeen een koepelorganisatie is van ruim twintig door de overheid erkende stamboeken.